سازه LSF چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

سازه سبک (به اختصار LSF) به ساختمان‌هایی گفته می‌شود عمق فونداسیون‌شان کم (0.5 متر) است، در تعداد طبقات کم ساخته می‌شوند و پروفیل زد و پروفیل‌های C و U (ناودانی) مقاطع اصلی در ساخت اسکلت آن‌ها هستند. این مقاطع که از ورق‌های فولادی ساخته می‌شوند، خود به دو دسته عناصر سازه‌ ای باربر و غیرباربر تقسیم می‌شوند. وظیفه اصلی آن‌ها، حفظ پایداری ساختمان است. در سازه lsf، فرایند ایجاد دیوار و دیگر بخش‌های ساختمان، با تکرار قرارگیری قطعات سبک مطابق الگوی تعیین شده، انجام می‌گیرد. بنابراین اجرای آن تا حد زیادی مشابه سازه‌های چوبی است. وزن سازه‌های lsf، نسبت به سازه‌های بتنی و فولادی کمتر است. این مزیت کمک می‌کند تا بارهای وارد بر پایه به کمترین میزان برسد و ایمنی ساختمان‌ افزایش یابد. ساختمان‌های مختلف با انواع کاربری از جمله مسکونی، تجاری، ویلایی، مدرسه و هتل را می‌توان به روش LSF اجرا کرد.

در سازه LSF، اتصالات مقاطع عمدتا به شکل پیچ و مهره‌ای است. بخش‌های مختلف سازه LSF از قبل در کارخانه ساخته می‌شوند. محل دقیق قرارگیری پیچ‌ها و مهره‌ها در کارخانه به صورت دقیق و با دستگاه‌های مخصوص مشخص می‌گردد. سپس این بخش‌های پیش‌ساخته با استفاده از روش‌های گوناگون مانند پیچ و مهره، بولت و سایر اتصالات به هم وصل شده و یک سازه کامل را تشکیل می‌دهند. اسکلت سازه به صورت آماده (پیش ساخته) در کارگاه تولید می‌شود. از این رو، تا حد زیادی در زمان و هزینه ساخت ساختمان صرفه‌جویی خواهد شد.

ساخت مقاطع مورد نیاز برای سازه‌های lsf عمدتا با روش نورد سرد و مطابق آیین نامه‌ها و در ابعاد استاندارد انجام می‌گیرد. این قطعات عمدتا گالوانیزه می‌شوند و ضخامت‌شان ۰.۶ تا ۲.۵ میلیمتر است. در شرایطی که نیاز به افزایش تعداد طبقات باشد، امکان ترکیب سازه سبک با سازه‌های بتنی و فلزی وجود دارد.

استفاده از مصالح پیش ساخته فولادی تقریبا از سال ۱۹۳۰ میلادی به تدریج به صنعت ساختمان سازی وارد شد. با این حال، ظهور سازه LSF به صورت گسترده از سال ۱۹۴۶ اتفاق افتاد. در ابتدا به دلیل مقرون به صرفه نبودن این روش جدید، استقبال زیادی از آن صورت نمی‌گرفت و کاربرد محدودی داشت. اما از سال ۱۹۹۰ به دلایل گوناگون از جمله بالا رفتن قیمت چوب و محدود شدن منابع آن که در این دوره مهمترین مصالح ساختمان سازی به شمار می‌آمد، مشکلات زیست محیطی ناشی از قطع درختان، افزایش جمعیت و نیاز به ایجاد سریع و انبوه مسکن، این روش با استقبال عمومی مواجه شد.

البته برخی کشورها مانند ژاپن از همان حدود سال ۱۹۵۰ یعنی بعد از جنگ جهانی، تمرکز زیادی روی استفاده از سازه‌های پیش ساخته قرار داده و بخش قابل توجهی از ساختمان‌های خود را با استفاده از سازه LSF ایجاد کردند. به هر حال، امروزه این نوع سازه‌ها به دلیل ویژگی‌های مناسبی همچون سرعت اجرای بالا، کیفیت ساخت، عملکرد مناسب در برابر زمین در بسیاری از کشورهای دنیا رواج یافته‌‌اند. آمریکا، کانادا، استرالیا و ژاپن کشورهایی هستند که به صورت گسترده از سازه‌های LSF در بخش ساختمان سازی بهره می‌برند. این سازه‌ها در کشور ما هم جایگاه خود را به دست آورده و تعداد ساختمان‌هایی که با این روش ساخته می‌شوند، به تدریج در حال افزایش است. جهت اطلاع از الزامات سازه LSF روی لینک آن کلیک کنید.

همانند سازه‌های بتنی و فولادی، برای اجرای سازه‌های پیش ساخته هم ابتدا باید طراحی انجام گرفته و نقشه‌های معماری و اجرایی بر اساس آن تهیه شوند. با تکمیل این مراحل، امکان شروع ساخت سازه وجود خواهد داشت. این فرایند هم خود دارای مراحل مختلفی است که برخلاف سایر انواع سازه، امکان پیشبرد کار در بخش‌های مختلف به صورت همزمان وجود دارد. مهمترین اجزای این نوع سازه‌ها که امکان ساخت‌ شان به صورت همزمان و همچنین مرحله به مرحله وجود دارد، به صورت زیر است.

1. پِی ریزی و فونداسیون
2. نصب دیوارها و اسکلت سازه
3. اجرای سقف سازه
4. پوشش خارجی و داخلی سازه
5. نصب تأسیسات
6. نصب درب و پنجره

1- پی و فونداسیون

همانند سازه‌های فولادی و بتنی، اولین مرحله در اجرای سازه‌های LSF ایجاد فونداسیونی مناسب است. تفاوتی که در اینجا وجود دارد، ارتفاع پی ساختمان‌ در سازه‌های LSF است. ارتفاع پی در این ساختمان ها به دلیل سبک بودن وزن‌شان و استفاده برای اجرای ساختمان‌های کم ارتفاع، تا حدودی کمتر است. به طور میانگین، برای این نوع سازه‌ها شالوده‌ای به عمق حدود ۵۰ سانتی‌متر ایجاد می‌شود. پس از این که شالوده آماده شد، آرماتور بندی و قالب‌بندی انجام‌ می‌گیرد. در آخر هم انکر بولت‌ها در فاصله‌هایی مشخص و استاندارد کار گذاشته می‌شوند تا بتوانند دیوارها را به خوبی نگه دارند.

2- نصب دیوارها و اسکلت سازه

دومین مرحله در اجرای سازه‌های LSF، مربوط به نصب دیوارها و اسکلت اصلی ساختمان است. در این مرحله دیوارهای باربر یا حمال نصب خواهند شد. وظیفه این دیوارها، دریافت بارهای عمودی و افقی و انتقال آن‌ها به کف سازه می‌باشد. این دیوارها همچنین از سازه در برابر نیروهای ناشی از باد، زمین لرزه و سایر عوامل این چنینی، محافظت می‌کنند. مهمترین مصالح مورد استفاده در نصب و برپایی این دیوارهای باربر، تراک، استاد و پانل‌های گچی هستند. تراک و استاد به ترتیب اعضای افقی و عمودی سازه‌های پیش ساخته هستند. ابتدا باید این دو المان نصب شده و سپس پانل‌های گچی به صورت کشویی در آن‌ها تعبیه گردند. برای جلوگیری از آسیب سازه LSF در برابر نیروی باد و غیره، از یک سری مهاربندهای موقت استفاده می‌شود. این مهاربندها به انتهای قالب‌ها و استادهای میانی متصل می‌گردند.

3- اجرای سقف سازه LSF

بعد از آنکه نصب دیوارها تکمیل شد، اجرای سقف آغاز می‌گردد. سقف یکی از بخش‌های مهم در این نوع سازه‌ها است که از تنوع بالایی برخوردار بوده و بسته به محیط جغرافیایی محل ساخت اجرا می‌شود. خرپاهای سقفی و تیر ریزی مسطح دو نمونه از رایج‌ترین شیوه‌هایی هستند که برای اجرای سقف سازه LSF مورد استفاده قرار می‌گیرند. در صورتی که از روش تیر ریزی مسطح استفاه شود، تیرها را در امتداد استادها قرار می‌دهند تا بار سقف مستقیما به این اعضای عمودی و از آن جا به پی ساختمان وارد شود. ذکر این نکته هم الزامی است که پوشش سقف سازه‌های پیش ساخته در بیشتر موارد به صورت خشک و گاهی اوقات بتن درجا اجرا می‌شود.

4- پوشش داخلی و خارجی سازه

سازه‌های پیش‌ساخته دارای ظاهری نسبتا مناسب هستند. با این حال، هم در بخش داخل و هم خارج ساختمان آن‌ها را با مصالح دیگری پوشش می‌دهند تا ظاهری زیباتر داشته باشند. مزیت سازه LSF در این بخش، امکان استفاده از انواع مصالح سنتی و مدرن برای پوشش دهی است. برای مثال، سقف این سازه‌ها معمولا با بتن یا تخته‌های چوبی و گچی پوشش داده می‌شوند. امکان پوشش دهی نمای داخلی ساختمان نیز با روش‌های گوناگونی وجود دارد که دیوار پوش، رنگ، کاغذ دیواری، کاشی و گچ برخی از مهمترین آن‌ها به شمار می‌آيند. اجرای نمای خارجی ساختمان را نیز می‌توان با استفاده از ملات خشک و تر انجام داد.

5- نصب تاسیسات

اجرای تاسیسات هم در سازه‌های پیش ساخته نسبت با سایر سازه‌ها تا حد زیادی ساده‌تر است. برای مثال، جهت عبور لوله‌های آب و گاز و سیم کشی در سازه‌های بتنی نیاز به کند و کاوهای زیادی وجود دارد. این در حالی است که سازه LSF دارای فضایی مناسب برای رد شدن این تاسیسات بوده و نیاز به اتلاف هزینه و انرژی جهت این امر وجود ندارد. لوله‌های مورد استفاده در این سازه‌ها هم عمدتا از نوع پی وی سی و سوپر پایپ است که مقاومتی تقریبا برابر با لوله‌های فولادی و چدنی دارند. اما از نظر وزن نسبت به آن‌ها سبک‌تر بوده و انعطاف پذیری بالاتری هم دارند.

6- نصب درب و پنجره در سازه lsf

نصب درب و پنجره در بخش‌های مختلف ساختمان، آخرین مراحل در ساخت سازه‌ lsf است. البته در این سازه‌ها، امکان انجام مراحل مختلف به صورت همزمان وجود دارد. به همین خاطر بعد از تکمیل دیوارها و سقف، می‌توانید درها و پنجره‌ها را کارگذاری کنید. جنس درب و پنجره مورد استفاده برای سازه‌های LSF می‌تواند از پی وی سی، آلومینیوم و متریال سبک دیگر باشد. در برخی موارد، دیوارهای جداکننده هم در مراحل آخر کارگذاری می‌شوند. اگرچه عمدتا همزمان با اجرای دیوارهای باربر و اسکلت ساختمان به این نوع دیوارها هم پرداخته می‌شود.

سازه‌های سبک فولادی ویژگی‌های مثبت منحصر به فردی دارند. ویژگی‌هایی که عمدتا در سایر سازه‌ها از جمله فولادی و بتنی وجود ندارد. مزایای به کارگیری سازه‌های پیش ساخته تنها برای مصرف کننده نیست، بلکه سایر گروه‌ها از جمله سازندگان و طراحان هم از آن برخوردار می‌باشند. نخستین مزیت قابل توجه، صرفۀ اقتصادی است. در اجرای این روش، زمان ساخت سازه‌ها تا حد زیادی کاهش یافته و هزینه نیروی کار هم به تبع آن پایین خواهد آمد. این سازه‌ها در برابر عوامل آسیب‌زا از جمله خوردگی، پوسیدگی و نفوذ حشرات و حیوانات موذی مقاومت بالایی دارند.

سایر مزیت‌های سازه‌های LSF در زیر بیان شده است.

• طول عمر بالا.
• وزن سبک.
• امکان استفاده از مصالح متنوع.
• به حدأقل رسیدن بارهای وارد بر فونداسیون.
• سرعت بالا در اجرای این ساختمان‌ها نسبت به سازه‌های بتنی و فولادی.
• انعطاف‌پذیری بالا در طراحی و ساخت انواع ساختمان‌ها با کاربری های مختلف.
• امکان ایجاد ساختمان‌هایی با استانداردهای کامل.
• در صورت آسیب دیدگی برخی قسمت‌ها، به سادگی امکان تعمیر یا تعویض آن وجود دارد.

دیگر مزایای سازه lsf عبارتست از:

• تعمیرات و مقاوم‌ سازی این سازه‌ها بسیار سریع و راحت است.
• نصب و اجرای تأسیسات در سازه‌های LSF به سرعت انجام می‌گیرد.
• امکان پیشبرد کار در تمام بخش‌های ساختمان به صورت همزمان وجود دارد.
• نیاز به تجهیزات کمی وجود داشته که همین موضوع امکان کار در فضای کم را هم فراهم می‌سازد.
• سازه lsf عملکرد مناسبی در برابر صوت برخوردار دارد و محیطی سالم برای مصرف کننده ایجاد می‌کنند.
• مقاوت سازه‌های LSF در برابر آتش سوزی، زلزله و توفان‌های شدید بسیار زیاد است.
• با توجه به ضخامت کمتر سازه‌های پیش ساخته نسبت به انواع بتنی و فلزی، فضای مفید داخلی ساختمان بیشتر می‌شود.
• مصالح مورد نیاز در این ساختمان‌ها کمتر بوده و امکان بازیافت آن‌ها با درصد بالایی وجود دارد.
• سازه LSF تا حد زیادی در جلوگیری از اتلاف انرژی تاثیر گذار است.
• اجرای اتصالات در این سازه‌ها با کیفیت بالایی انجام می‌گیرد.
• برای ایجاد ساختمان‌هایی که با این روش ساخته می‌شوند، نیاز به انبار کردن مصالح در محل کارگاه نیست. زیرا اسکلت ساختمان در کارخانه ساخته می‌شود و به محل ساخت ساختمان ارسال می‌شود تا نصب گردد.

با وجود مزایای فراوان LSF،‌ این سازه‌ها معایبی هم دارند که البته نسبت به ویژگی‌های مثبتی که دارند، قابل چشم پوشی است. با این حال، هنگام انتخاب این روش برای اجرای ساختمان خود، خوب است از معایب آن هم مطلع باشید.

• در ابعاد دهانه‌ها محدودیت وجود دارد.
• تعداد طبقات ساختمان‌هایی که با این نوع سازه ایجاد می‌شوند، محدود است. به عبارت دیگر، بیشتر برای ساختمان‌های با ارتفاع کم تا متوسط مناسب هستند.
• به نیروی کار متخصص و خبره نیاز است که مهارت لازم برای نصب سازه‌های پیش‌ساخته و اتصال مستحکم آن‌ها دارا باشد.
• قطعات گالوانیزه که یکی از مصالح مهم در سازه LSF به شمار می‌آيند، قیمت بالاتری نسبت با سایر مصالح فولادی دارند. بدیهی است که قیمت تیرآهن روی‌اندود شده نسبت به انواع فولادی آن بالاتر است. زیرا در زمان تولید، مراحل اضافه‌تری را که شامل فرایندهای گالوانیزه است طی می‌کند.

مزایای فراوان و ویژگی‌های منحصر به فرد این نوع سازه باعث کاربرد فراوان آن در صنعت ساختمان سازی گردیده است. امروزه بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا مانند آمریکا، ژاپن، کانادا و استرالیا اهمیت استفاده از این نوع سازه‌ها را به خوبی درک کرده و در ساخت شهرک و انبوه سازی‌های خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. سازه LSF در کشور ما هم کم کم جایگاه خود را به دست آورده و به دلیل مقرون به صرفه بودن و سرعت اجرای بالا، به تدریج در حال استفاده و جایگزینی با سازه‌های سنتی است. این روش ساختمان‌سازی را می‌توان در موارد زیر پیاده سازی کرد.

• ساخت مجموعه‌های آموزشی و ورزشی.
• ایجاد سوله‌های بزرگ صنعتی و کارگاهی.
• اجرای آن ها به منظور ایجاد کارخانه و محیط‌های تولیدی و صنعتی.
• اجرای پلان نیم طبقه با استفاده از سازه LSF در برخی ساختمان‌ها.
• پارتیشن بندی ساختمان‌ها و اجرای سقف کاذب.
• اضافه کردن طبقات جدید در ساختمان‌هایی که با سازه ‌های LSF ایجاد شده یا پتانسیل لازم برای انجام این کار را دارند.
• ایجاد شهرک‌های صنعتی، مسکونی و تجاری، به صورت دائم یا موقت.

ساختار سازه‌های lsf تنها به عناصر و پروفیل‌های فولادی محدود نمی‌شود. بلکه این سازه‌ها از چند بخش اصلی تشکیل شده و برای ایجاد هر کدام، از مصالح گوناگونی استفاده می‌شود. اجزای فولادی و پروفیل‌ها، مهمترین قسمت سازه LSF یعنی اسکلت و بخش مرکزی آن را تشکیل می‌دهند. اما برای پوشش بخش‌های داخلی، خارجی و عایق سازی این ساختمان‌ها، مصالح دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور کلی، مهمترین اجزا و عناصر سازه‌های سبک LSF، شامل موارد زیر هستند:

1. سازه اصلی متشکل از مقاطع فولادی
2. پوشش داخلی با پانل‌های گچی
3. عایق‌های حرارتی و رطوبتی به عنوان پوشش میانی
4. پوشش خارجی با سمنت برد
5. پوشش کف سازه
6. پوشش سقف شیروانی متشکل از ساندویج پانل

1. سازه اصلی متشکل از مقاطع فولادی

بخش مرکزی و اصلی ساختمان‌های ال اس اف، از مقاطع فولادی گوناگون ساخته شده و با عنوان CFS شناخته می‌شوند. این مقاطع که عمدتا از ورق گالوانیزه و با روش نورد سرد تولید شده اند، نقش اصلی را در باربری سازه و پرکنندگی جدارهای اصلی بر عهده دارند. عناصر فلزی در سازه‌های سبک، مستقیما یا به کمک یک کلاف افقی، به شالوده ساختمان متصل می‌شوند. تحمل بارهای عمودی و جانبی در این سازه‌ها، بر عهده وادارها (stud) است که همان عناصر عمودی سازه هستند. عناصری هم که به صورت افقی در سازه LSF به کار گرفته می‌شوند، Runner نام دارند و بیشتر نقش اتصال اجزا به یکدیگر را ایفا می‌کنند. برای پوشش ساختمان‌های ال اس اف، عمدتا از سقف سبک استفاده می‌شود و سایر روش‌های سقف زنی، به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند. اسکلت سقف این سازه‌ها هم مانند اسکلت بدنه، عمدتا از مقاطع فولادی تشکیل می‌شود.

در سقف این سازه‌ها از تیر و تیرچه استفاده می‌شود که نقشی مشابه stud (وادار) در دیوارها بر عهده دارند. پروفیل‌های Z و C هم در سقف سازه سبک، به صورت گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. فاصل بین تیرچه‌ها و پروفیل‌ها هم با استفاده از تخته‌های چوبی، سیمانی یا دال بتنی، پر می‌شود. سقف در ساختمان‌های LSF عمدتا به صورت شیب دار و با استفاده از خرپا اجرا می‌شود. اما در کشور ما، سقف این سازه‌ها به صورت دال هم قابل مشاهده است. اتصال بخش‌های مختلف سازه اصلی که از مقاطع فولادی تشکیل شده اند شامل stud، Runner، تیر، تیرچه و انواع پروفیل به یکدیگر، در اکثر موارد با استفاده از پیچ و مهر یا پرچ انجام می‌گیرد. این موضوع، عامل مهمی در کارایی سازه LSF بوده و موجب بالا رفتن کیفیت اتصالات می‌شود. ضمن این که این شیوه نسبت به سایر روش‌های اتصال، ساده تر و سریع تر است.

2. پانل‌های گچی برای استفاده در پوشش داخلی

برای پوشش سطح داخلی سازه‌های سبک، از تخته‌ها یا پانل‌های گچی (Gypsum Board) استفاده می‌شود. این پانل‌ها دارای یک هسته مرکزی از گچ خشک و دو لایه کاغذ در طرفین است. این پانل‌ها در حوزه ساختمان‌ سازی با عنوان «کناف‌» هم شناخته می‌شوند. پانل‌های گچی پیش ساخته یا کناف، به عنوان دیوار خشک جهت پوشش داخلی دیوارها، سقف و پارتیشن بندی‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. کناف‌ها بسیار سبک هستند و مقاومت مناسبی دارند. ضمن این که قابلیت رنگ آمیزی هم دارند بعد از تکمیل جایگذاری، به صورت کامل رنگ می‌شوند. رنگ آمیزی پانل‌های گچی در وهله اوله با هدف زیبایی انجام می‌گیرد؛ اما این رنگ آمیزی موجب یکدست شدن نمای داخلی دیوارها و سقف خواهد شد.

3. عایق‌ های حرارتی و رطوبتی به عنوان پوشش میانی

با توجه به ابعاد سازه LSF، یک فضای خالی میان نمای بیرونی و پوشش داخلی ایجاد می‌شود که محل مناسبی برای قرارگیری عایق‌های رطوبتی و حراراتی است. با توجه به این که سازه اصلی ساختمان‌های ال اس اف از فولادی تشکیل می‌شود، فضای داخل در زمستان سرد و در تابستان گرم خواهد بود. اما استفاده از عایق‌های حرارتی، شرایط را تغییر داده و موجب ایجاد دمایی مناسب در فصول سرد و گرم سال می‌شود. زیرا از خروج هوای گرم در فصل سرما و خروج هوای سرد در فصل گرما، جلوگیری می‌کنند. پشم شیشه، پشم سنگ، پلی استایرن و پلی اورتان، برخی از مهمترین عایق‌های حراراتی و رطوبتی سازه سبک محسوب می‌شوند که معمولا بین دیوارها و سقف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پشم شیشه از الیاف بسیار نازک و با انعطاف پذیری بالا تشکیل می‌شود. از قرار گرفتن تعداد زیادی از این الیاف در کنار هم و یک لایه بخاربند، عایق مد نظر جهت استفاده در سازه‌های ال اس اف به دست می‌آيد. محصولی که ساختمان را هم در برابر حرارت و هم در برابر رطوبت، عایق می‌سازد.

4. پوشش خارجی متشکل از سمنت برد

سبک بودن، ویژگی اصلی سازه LSF است. از این رو، برای پوشش بیرونی این سازه‌ها عمدتا از مصالح خشک استفاده می‌شود تا سبکی وزن کنترل گردد. در بیشترِ موارد، برای پوشش خارجی سازه‌های ال اس اف از فایبر سمنت (Fiber Cement) استفاده می‌شود. فایبر سمنت از جنس الیاف سیمانی است و در برابر پوسیدگی، تاب برداشتن و ترک خوردن، مقاومت بالایی دارد. در سازه‌های سبک ویلایی، معمولا از فایبر سمنت طرح چوب و کرکره ای (SIDING) استفاده می‌شود که طراحی جذاب و سازگار با کاربری ساختمان دارد. لازم به ذکر است که گاها از مصالح دیگری مانند آجر، سیمان و سنگ نیز برای پوشش خارجی سازه‌های سبک استفاده می‌شود. اما با توجه به ماهیت و ذات این سازه‌ها، سمنت برد به عنوان یک مصالح خشک و سبک، در اولویت است بیشترین کاربرد را دارد.

5. پوشش کف در سازه LSF

برای پوشش کف ساختمان‌های ال اس اف، از مصالح گوناگون استفاده می‌شود. فایبر سمنت یا بلوک‌های سیمانی الیاف دار، از رایج ترین مصالح مورد استفاده برای پوشش کف سازه‌های LSF محسوب می‌شوند. البته برای پوشش کف، تأکید زیادی به استفاده از سمنت برد نیست. بلکه بسته به منطقه‌ای که سازه در آنجا بنا می‌شود، نوع کاربری و نظر ساکنان، می‌توانید از کاشی و سرامیک یا پوشش‌های چوبی هم استفاده کنید.

6. ساندویج پانل برای سقف سازه های lsf

در سازه‌های سبک، سقف عمدتا به صورت شیروانی اجرا می‌شود. به منظور عایق سازی مناسب سقف ساختمان‌های LSF، در اکثر موارد ساندویچ پانل‌ مورد استفاده قرار می‌گیرد. ساندویچ پانل جزء مصالح پیش ساخته است که با هسته EPS (پلی استایرن منبسط شده)، پشم معدنی و پلی اورتان (PIR یا پلی ایزوسیانورات) در دسترس می‌باشد. ساندویچ پانل‌ها عایق حرارت و صدا نیز هستند و این خود یک مزیت است.